instagram

Selene op wereldreis

Henny en Tjerk vervolgen hun wereldreis. Daarvoor sluiten zij in Tahiti aan bij de World Atlantic Rally for Cruisers ( WARC). 

Helaas loopt de reis anders dan gehoopt. Zij stoppen met de WARC. Zij hebben nu het plan om nog even langer van het mooie Fiji te genieten en daarna via Nieuw Caledonie naar Australie te gaan en een tijdje daar als toerist te zijn. Hun schip ligt dan in Brisbane, later zeilen ze naar Sydney en laten de Selene in april 2020 naar Engeland vervoeren. Zij vliegen daarna terug. Lees hieronder de reden en de huidige avonturen.


Waar zijn ze nu? Klik hier. (tracker heeft het een tijdje niet gedaan en geeft daar een rode lijn aan)
;

Blog

December 2019
Onze laatste uitdaging is naar Sydney te zeilen. Dit besluit hebben we al eerder genomen ergens op de Pacific Ocean, varend tussen de eilanden 'Suwarrow' en 'Tonga', een nieuwe droom.
Vanaf Pittwater bay is de afstand 22 mijl, vertrekken we met ruime wind en uitgeboomde genua langs de rotsachtige kust, naar de grote ingang van de rivier. Er is vandaag veel smog, door de branden die wat meer in het binnenland gaande zijn en zeer heftig zijn!
We zien de City en Harbour Bridge slecht door een dikke stinkende smog. Als de wind vanuit het binnenland komt is er smog en vanaf de Oceaan helder weer. Vaak zijn er ook prachtige heldere dagen. In de 'Rose bay' zoeken we een vrije mooring op en liggen even later stevig en vast, zo we zijn er bijna.
In de nacht een dikke wind maar we liggen als een huis (wij schudden wel wat meer).

Zondag varen we naar de brug en langs natuurlijk het 'Opera house", met camera en smart Phone in de hand zit ik startklaar op het voordek. Wat een stad, wat een Bridge en ook het Opera House is van dichtbij geweldig!! Met open mond varen we onder Sydney Harbour Bridge door, er staan mensjes bovenop de brug deze kun je beklimmen voor veel geld. De gebouwen en torens van Sydney zijn gigantisch en allen verschillend. Tussen de hoge gebouwen staan mooie gerestaureerde huizen, villa’s, kerken, scholen, gemeente huizen enz. dat geeft een heel vriendelijk geheel en is er het oude van vroeger nog volop in gebruik. Dit is onze eerste indruk van deze wereld stad.

26 december, vandaag start de Sydney to Hobart race een jaarlijks groot evenement, veel grote en kleinere zeil schepen doen er aan mee. Wij zijn een stuk meegevaren voor en na de start, wel heel druk maar goed georganiseerd. Wat een sensatie en ik zeilde in gedachten mee. Het middengebied van de zeer brede rivier was met gele boeitjes afgezet zodat de wedstrijdschepen vrij konden starten en er geen gekrioel van boot toerisme was. Leuk om mee te maken.

Oud en nieuwjaar was ook een happening, er was een heel programma met o.a. een Parade van veel verlichte Tall ships, 21:00 uur kinder vuurwerk waar je al 'wauw' tegen zei, ook een wereld beroemde stunt vlieger haalde de spannendste capriolen uit voor, over en zelfs onder de brug! Ook het vuurwerk was geweldig, men zegt ' het mooiste ter wereld', nog nooit zoiets gezien. Met de Bridge als middelpunt, wij lagen eerste klas met onze zeilvrienden uit België, Cindy en Geert, om ons heel was vuurwerk, een onvergetelijk oud en nieuwjaar gevierd!
Met een open hop on hop off bus een interessante rondtoer door Sydney gemaakt. Vooral het Opera house sprak mij erg aan.

Dit reisverhaal is de afsluiting van ons grote avontuur, heel veel geleerd, een heel andere manier van zeilen, veel zeil vrienden gemaakt en de vriendelijke en lieve mensen van de Pacific eilanden, een totaal andere wereld. De trips waren soms niet makkelijk maar...we hebben een geweldige avontuur beleeft.
" NOW or NEVER " NU of NOOIT

Met dank aan al onze blog lezers,
Aan Caroline mijn schoondochter, Leo Roelofs van de HJC, die het blog en reisverhalen voor ons verzorgde.
Annie van Reisburo Borger, die alle vluchten heen en weer, zo keurig voor ons regelde.
Maar vooral de "Selene" die ons overal stoer en sterk over de Oceanen bracht. Wij met z'n drieën hebben het voor elkaar gekregen.
We zouden het zo weer doen maar moeten dan wel 20 jaar jonger zijn!
Tjerk en Henny 
20 december 2019






Wij zijn in Sydney met het gevoel van, we hebben dit toch voor elkaar en zijn trots!! Voor alle HJC leden gezellige feestdagen en gefeliciteerd met de nieuwe voorzitter. Henny en Tjerk
13 december 2019
We varen inmiddels verder naar het zuiden, buiten om en een behoorlijk stuk van de kust af. De stroom en de wind bijna achter maakt dat we snel gaan. We maken een stop in New Castle een leuke bruisende stad. Een kolen en meel industrie maakt dat er veel bedrijven en fabrieken zijn. De nieuwe en de oude stijl gebouwen en huizen maakt dat het bijzonder is. Fietsend de stad en omgeving door steelt het ons hart, een prima marina. Het bijzondere is dat we half maart terug willen zijn in New Castle en wachten op een (delivery schip) Sevenstar, omdat de Selene daarop terug naar Nederland vervoerd wordt.
Onderweg en ook 's nachts zien we verschillende rookpluimen en branden. Helicopters en watervliegtuigen vliegen op en af. Wij hebben alleen af en toe last van dikke smog die stinkt naar brand en asvlokjes dwarrelen op de boot.
Inmiddels liggen we in "Pittwater", een groot water gebied zo'n 15 mijl voor Sydney. Veel mooie baaien maar niet zulk helder water dan op de Pacific, dat hebben we deze reis nog niet meegemaakt. Een geweldig en druk vaargebied vooral voor zeilers, de weekenden veel wedstrijden met grote wedstrijd schepen. Ik heb nog nergens zoveel schepen gezien dan hier!!
Onze oude vrienden van de Down Under rally weer ontmoet waar we het oud en nieuw mee gaan beleven in Sydney, hoop dan dat de smog weg is. Het laatste nieuws is dat de branden steeds weer opnieuw opkomen. a.s dinsdag vertrekken we naar Sydney ons eind doel en de wind is gunstig is voorspeld. Krijgen maandag nieuwe accu's en dat is hard nodig en moeilijk te vinden, maandag lukt het vast. De aansluiting voor het butagas is heel anders en moeten we een oplossing voor vinden. Verder gaat het prima en genieten van dit leven! Op naar Sydney. 
3 december 2019
Na een paar dagen wel verdiende rust heerlijk slapend in een rustig schip, zijn we klaar om de douane te ontvangen, die zelfs met de snuffel hond (hebben dat al eerder meegemaakt) komt controleren voornamelijk op drugs of wapens denken wij. Alles is in orde we kunnen de gele vlag omwisselen voor de nieuwe Australische en mogen hier voorlopig blijven. Na een week als alle Down Under zeilers binnen zijn kan het feest beginnen. BBQ ze noemen het, ook wel Pot luck dat betekend hier dat de havenmeester voor vlees, vis, diversen hapjes en wijn en bier zorgt. Verder mag je meenemen wat je nog zelf graag lust. Het werd een gezellige avond met een optreden van de Aboriginals. Er wordt verteld over de geschiedenis van de Aboriginals, zang en dans en Didgerido geluiden. Er wordt geblazen op een dikke bamboe stam van ongeveer 3 meter, heel apart. Dit was de opening van de Down Unders, we krijgen allemaal een mooie grote vlag, tshirts en andere leuke Australische souveniers. Een geweldige week was het met op de laatste dagen veel info over de komende tochten. En.....de zeilers hebben elkaar goed leten kennen.
Na de laatste coctail party en dans partij zijn we klaar voor vertrek.
11 november vertrek naar Scalbourow, uitgezwaaid door verschillende vrienden. Temperatuur 27 graden, wind 10 tot 15 kts, NNoord West dus gunstig. De hele verdere tocht blijft dat NNW. In de ochtend rustige wind, smiddags steeds harder. 
Ons besluit is om buitenom het grote schier eiland 'Freezer' te gaan. Binnendoor is geen optie voor ons we steken te diep om met laag water over de ondieptes te gaan. De afstand is zo groot dat we er dan veel te lang over doen en grote kans dat we steeds vast lopen. Aan de wind 50 mijl naar het noordelijkste puntje daarna relax langs de andere kant van Freezer eiland weer 50 mijl. Gaan heel snel de wind neemt toe tot 30 kts. Je merkt daar niet zo veel van met ruime wind en de golven niet te hoog.
04:30 uur: Het wordt al licht (de dagen lengen zich), komen we aan bij de scheepvaart route. Grote container schepen, Cruise en lange vracht schepen varen hier richting Brisbane. In de middag komen we aan in Scarbourow en mogen voor anker, om de mooring /boei te pakken te krijgen, met heel veel wind lukte ons na de 11e keer!! Wat een geklungel we waren uitgeput. Wel gelachen toen we op de Raymarine keken, heel veel lijntjes om de boei, "mooring gevecht noem ik het" en wij hebben gewonnen.
Een paar dagen in Scarbourow's ongezeligge haven, met een gehuurde car hebben we Brisbane onveilig gemaakt. Met uitzicht op de grote slingerende rivier hebben we gepicknikt. Imposant om de hoge gebouwen te zien. Volgende dag naar Mooloola bay 80 mijl gereden, de afstanden zij erg groot in Aussie land, de snelwegen prima in orde. Wel wennen aan het links rijden. Mooi gezellig druk strand en goed sfeertje. We wilde net een strand wandeling gaan maken, maar er komt een wel erg donkere lucht aan, de mensen op straat en strand komen ineens in actie, vluchten in hun auto's of schuilen bij de restaurantjes, wij dus ook maar. Een heftige regen en hagel bui stort over ons heen en harde storm, vluchten toch maar in de auto en vinden een veilige plek. Na 3 uur was het over en hebben maar een 'Fish and chips' genomen. Op de snelweg terug zijn lange filles en veel gestrande auto's met voorruiten aan diggels door de hagel. Dit was onze eerste kennis making met de Australische thunderstormen.




















 
3 november 2019
Oversteek naar Australië.
Vrijdag 20 oktober: Twee en halve mijl zeilen is het vanaf de haven in Noumea, de hoofdstad van New Caledonia, naar 'Ile de Matre' een klein eiland onderdeel van een groep. Eenmaal achter het anker kijken we vol bewondering naar de verschillende soorten vissen die om de Selene zwemmen. Het water is erg helder en zien duidelijk de bodem op 7 meter. Vanaf deze ankerplek, niet zover van het rif, gaan we morgen vertrekken naar Australië, eerst nog even genieten van dit mooie plekje.
Zaterdag om 12:00 uur op weg naar de doorgang van het rif. Het is prima weer 29 graden en een rustig ruim windje 10 tot 15 knopen. Dit wordt onze laatste lange trip van ongeveer 780 mijl. Zeilend tussen de ondieptes door met de rolgenua op en langs andere eilandjes waar schepen liggen te wachten voor een gunstig weerplaatje om over te steken, genieten we van de tocht. Na 8 mijl bereiken we de brede doorgang van "Passe de Dumea" en varen we weer de Grote Stille Oceaan op. Varen niet snel, 5 kts, maar zeer ontspannen.
We houden onze route noordelijk aan om de windstille gebieden zuidelijk van ons te ontwijken, die de weerkaart de komende dagen aangeeft. Later op de dag de genua wat kleiner gemaakt voor de nacht, je weet maar nooit het kan hier zomaar veranderen en willen rustig slapen.
De volgende dag een paar uur de motor bij, 2 kts snelheid is te weinig om op te schieten. Tegen de avond gaat het wat harder waaien 15 tot 20 kts. En worden de golven hoger, bouwen zich op, het wordt geen rustige nacht.
De wind richting is uitstekend maar de golven maken het moeilijk om te bewegen, een maaltijd maken lukt al helemaal niet. Tjerk speelt de kok en is snel klaar, blik open voorzichtig in het steelpannetje storten en vooral snel op het cardanische gasstel zetten en goed roeren totdat het heet is. Je raad het al, nu de soepkommen klaar zetten ook op het cardanische gas stel. Het vervoer per kom wordt nog een hele toer, met een hand je goed vast houden met de andere de soep aangeven. Kussentje op de schoot met theedoek en in evenwicht zien te houden, zelfs de lepel met soep naar de mond brengen moet tussen twee golven door. Snee brood er bij en de maaltijd is klaar en op. Soms ligt er een kwak op de grond, gelukkig geen erwtensoep Arjan, die is op.
Het weer is de komende dagen hetzelfde en blij dat we niet in de windstiltes zijn terecht gekomen.
Schieten goed op er is geen schip te bekennen en zijn alleen op de wereld!
Toen ik een tijdje buiten naar de golven keek, kreeg ik echt zo'n gevoel van trots op mezelf dat ik hier mag wezen, hoeveel zeilvrouwen zullen er op de wereld zijn die dit als een wonder beleven. Het is een bijzonder avontuur en voel me happy.
Vrijdag 25 oktober: Nog maar 115 mijl en weten dat we morgen aankomen. Kijken er naar uit om weer in een rustig bed te slapen en vooral de aankomst in Australië. Bunderberg marina dat is de eerste haven die we gaan bezoeken en waar een week gefeest wordt. Onderweg zijn er wat stormvogels te zien, een enkele jonge Jan van Gent en ook vliegende vissen. De wind en (rock en roll) golven worden rustiger.
Zaterdag 26 oktober: 11.30 Hoera Australië in zicht!!! Land is erg plat met een klein heuveltje in de verte, we motoren naar de ingang van een smalle rivier, Curtis Chanel, een gegraven goed beboeide rivier.
Totaal hebben we 827 mijl gevaren, door de route wat naar het noorden te verleggen wat meer mijlen gemaakt.
In het volgende reisverhaal vertel ik meer.


















 

16 oktober 2019
Weer even een berichtje van ons, vanaf Lifou een eiland voor Caledonie, tot nu toe loopt alles op rolletjes. De overtocht naar het grote eiland Nw. Caledonie zo'n 80 mijl ging erg relax, wind achterlijker dan dwars (vindt het nog steeds een mooie kreet), ging heel voorspoedig en genoten wij. 
Nw.Caledonie is een prachtig bergachtig eiland, vroeger door o.a de Fransen bezet en nog steeds Frans. Wij hebben prachtige baaien bezocht die zijn hier plenty, zwemmen, snorkellen en wandelen.
Inmiddels zijn we in de h oofdstad Noumea en liggen in een gezellige haven. Wij vertrokken uit Lifou met 25 schepen die de Go West Down Under Rally doen net als wij. Inmiddels na de laatste uitgebreide briefing over de tocht en het land Australie, zijn er nog een aantal schepen bijgekomen in totaal varen we over met 50 schepen.
Wij gaan a.s zaterdag vertrekken, de wind voorspelling is goed en moeten ongeveer 750 mijl varen/zeilen. We hebben zin erin weer een nieuwe uitdaging, met onze gezondheid gaat het prima, dit leven doet ons goed. De overtocht is naar Bundaberg wat boven Brisbane ligt. Alle zeilers worden daar met een groot feest binnen gehaald. We zijn nieuwsgierig hoe het Great Barriere rif is.
2 oktober 2019
Op 18 september zijn we begonnen met de oversteek naar de Loyaliteits eilanden, dichtbij New Caledonie. De laatste week voor wij vertrokken moest er nog veel gebeuren zoals, terug varen van Musket Cove naar Vuda Marina, allebei heel gezellige havens. De oversteek naar Vuda marina was maar 12 mijl maar moesten daar naar toe om boodschappen in te slaan, diesel te tanken en uit te klaren bij de douane. 
We hebben een prachtige tijd gehad zo zwervend langs veel mooie eilanden en kunnen moeilijk afscheid nemen van Fiji ook van onze oude en nieuwe zeilvrienden. 
Het nieuwe avontuur lokt ons en beginnen nu met de Down Under Rally.
Een rustig zeil/ motor tochtje naar de opening door het rif zijn we weer op die grote Stille Oceaan. Het begint al met een hobbelige zee en steeds meer wind, mijn maag begint weer op te spelen en denk oje' tis weer zover, die vervelende zeeziekte maar ik weet ook dat het met 2 dagen weer over is en het is maar 660 mijl! De wind gaat steeds harder waaien, 20 tot 25 knoop en het voorzeil rollen we steeds meer in zodat het zeil oppervlak meer op een grote mannen zakdoek gaat lijken, toch houden we een snelheid van 5 - 6 kts, ruime wind. Tijdens de tocht van 5 dagen loeide en gierde de harde wind, inmiddels naar 30 knoop om en over de Selene. Wij voelde ons het beste in de kajuit zittend of liggend en dan ingekabseld met veel kussens zodat je er niet uigeslingerd word, het wordt een zware tocht.
De 23ste komt Lifou in zicht, het middelste eiland van de drie eilanden waar we naar toe moeten en om de Kaap is het al een stuk rustiger en zijn blij dat we geen schade hebben opgelopen ook aan onszelf niet!
Aangezien we in het donker aan zullen komen wordt het laatste stuk heen en weer varen buiten de ankerbaai. Dus van 19.00 tot 06.00 uur voor de deur gevaren, zo noemen wij dat, maar door de toen rustige zee komen we prima bij en kunnen weer rechtop staan.
De Selene heeft weer zijn sterke kant laten zien en heeft geweldig met de hoge golven gespeeld onderweg.
Zo zijn we 's morgens vroeg op een mooie plek achter het anker gaan liggen en zeggen we tegen elkaar "dit schip houdt het langer vol dan wij!"
10 juli 2019
Het is maar 13 mijl varen naar ons volgende doel. We zijn trots op de mooi opgeknapte Selene en ze vaart weer 'supersnel'. Musket Cove daar zijn we naar onderweg samen met een aantal WARCers. Prima windje wind en komen na 2 uur zeilen aan op dit nieuwe eiland.













Een groot aantal medezeilers liggen gepavoiseerd in de haven wat een feestelijkgezicht is. Er is nog net een plekje voor de Selene. Van alles is er te doen hier op de jachthaven/resort Het is er ook erg luxe. Hier gaan we dus afscheid nemen van onze vrienden. Wij hebben er geen moeite mee, want we hebben leuke nieuwe plannen die steeds aantrekkelijker worden.
De komende dagen wordt er van alles georganiseerd b.v. sportdag, bbq en voordat de groep vertrekt een afscheidsdiner langs een groot zwembad natuurlijk in de buiten lucht. We hebben intussen veel fijne en behulpzame zeilers van naam leren kennen, het werd een hartelijk afscheid.
Ondertussen hebben Tjerk en ik besloten dat we half september met de 'Go West Down Under Rally' mee gaan doen. Het is een rally die met veel zeilschepen van start gaat hier in Musket Cove e.a havens. De rally gaat via New Caledonie (tussen Fiji en Australie) naar de haven van Bundaberg welgenoemd Bundy, Australie. Daar worden de zeilers binnen gehaald en getrakteerd op een feestweek. Het geeft ons beide het gevoel 'we zwalken niet alleen met z'n twee over de grote Oceaan rond' en van feestjes houden we wel. Daarna gaan we met de andere zeilers naar Brisbane en uiteindelijk na het bezoek zeker naar het Great Barrier rif. We komen tegen de feestdagen aan in Sydney.

We gaan begin augustus eerst een paar weken naar Nederland en september weer terug. Nu nog een paar paradijs eilandjes hoppen ten noorden van Muskus cove.
9 juli 2019
De Fiji eilanden bestaan uit 300 kleine en grotere eilanden met veel baaien waar je vaak goed kan ankeren. Veel gebergte en vaak mooi begroeid, de lokale mensen zijn uiterst vriendelijk en behulpzaam. De aardigste die ik tot nu toe mee hebt gemaakt!
Alle eilanden zijn omringt door een koraal rif en moet je heel voorzichtig de opening(en) zoeken, de brede zijn het makkelijkst, van de smalle gaat je adrenaline een stuk sneller stromen.
Op de Raymarine ofwel de 'kaart plotter' staat veel maar vaak onduidelijker dan de OCPN. Die andere mogelijk is voor de oceaan zeilers handig. Open CPN ook digitaal en zeer duidelijk op de laptop, met deze twee systemen kom je een aardig eind.

Ik zit dan achter de laptop die op de kaarten tafel staat en Tjerk zit in de kuip op z'n Raymarine te turen, dit gaat samen prima, maar het blijft spannend zo'n doorgang door het rif in en uit varen. Het zal nooit mijn hobby worden.

Suva Marina, we zijn in een uitstekende marina terecht gekomen op het grote Fiji eiland Vuda Levu. Zondags liggen we in de cirkel vormige haven, de volgende dag al is de 'Selene' op de wal geparkeerd, een pracht plek hoog en droog uitzicht op de oceaan, in de verte andere eilanden, het is nu steeds mooi weer. 
Op de heenweg hier naar toe hebben we nog een hevige storm meegemaakt, maar samen met een catamaran vonden we steeds beschutte baaitjes.
Tjerk heeft afgesproken dat er twee man aan het onderwater schip gaan werken, ze hebben aardig moeten krabben (anderhalve dag) om de vast zittende mossels e.a eraf te krijgen. Dat is niet zo verwondelijk het was twee jaar niet gebeurd door omstandigheden.
Uiteindelijk word het schip superglad en in de anti fouling gezet, daarna nog een poets beurt van de romp.
Het resultaat mag er zijn. De Selene ziet eruit als een plaatje, het zal zeker een stuk sneller gaan.













Het bijzondere is dat dat op de wal waar wij liggen er diepe gaten zijn gegraven ongeveer de gemiddelde lengte van een schip. Daar worden schepen tot boven aan de kiel in dat gat gezet ondersteund door veel autobanden rondom. De bedoeling daarvan is het schip beschermen tegen het hurricane seizoen. Het is een vreemd gezicht de schepen in de gaten.

Vandaag dinsdag 9 juli zitten we te wachten op de Volvo monteur die de motor vorige week nieuwe olie en filters aangebracht heeft. Nu is alles o.k dachten we, maar uiteindelijk weer een probleempje. De pomp (verstuivers) was stuk en moet gerepareerd worden, horen net dat de man er om half 3 is, ben weer benieuwd.

Morgen de 10e juli varen we naar Muscet Cove zo'n 13 mijl varen zien het eiland hier vandaan liggen en willen dan met hoog water de haven uit. Het verschil is hier behoorlijk, alle WARC schepen die hier ook liggen te wachten om morgen te vertrekken vertrekken ongeveer om die tijd.
De organisatie heeft op Muscet Cove een "Welcome Drink en BBQ geregeld, wij nemen dan ook afscheid van World Rally for Cruisers.
Zij gaan verder de wereld rond, wij blijven langere tijd op het mooie Fiji en hebben of krijgen geen spijt van deze beslissing.
29 juni 2019
Wij hebben besloten dat we in Fiji stoppen verder mee te gaan met de Wereld ARC groep. De reden daarvoor is, na alle weers toestanden die we hebben mee gemaakt en trubbels met de motor e.a, gaan we geen lange oversteken meer maken. Daar zien we tegenop en zeker de Indische Oceaan. Daar het ook nog eens El Niño jaar is houd dat ons tegen. Op nare stormen zitten we niet te wachten.
Wij hebben het plan om nog even langer van het mooie Fiji te genieten en daarna via Nieuw Caledonie naar Australie te gaan en een tijdje daar als toerist te zijn. Ons schip ligt dan in Brisbane, later zeilen we naar Sydney en laten de Selene in april 2020 naar Engeland vervoeren. Wij vliegen daarna terug.
Dat zijn onze plannen.
28 juni 2019
Wij lliggen achter anker in een veilige baai. Een zware storm raast langs ons. Vannacht is hij op zijn heftigst en zondag zakt hij weer af. We hoorden van lokals dat het dit jaar een El Niño jaar is en zijn daar niet gelukkig mee. Het weer is erg wisselvallig, maar het is hier prachtig. 
22 juni 2019
Wij zijn nu in de eilanden groep Fiji aangekomen. Hier op Fiji gaat de Selene uit het water om het onderwaterschip te doen en de motor nog even na laten kijken. We hebben veel hulp gehad van andere zeilers. We zitten in een leuke groep, hier op Fiji.
15 juni 2019
We zijn van Bora Bora naar Suwarrow gevaren een juweeltje van een eiland. Onderweg kregen we motor problemen. De waterpomp impeller was stuk. Tjerk had nog twee reserve en kon het tijdelijk repareren.
Ook de genua was aan vernieuwing toe. De gaten vielen erin. Bij Suwarrow hebben een paar jonge zeilers de nieuwe reserve genua erop gezet, want dat was moeilijk samen op een onrustige oceaan.
Wij zijn nu in Tonga. Morgen gaan we naar Fiji en laten de motor nakijken en het onderwater schip schoonmaken. Er hangt een flinke baard aan de boot, niet om aan te zien.
We hebben het erg fijn met de hele groep en ze dragen ons op handen.
Gisteravond een geweldige avond. Een diner en dansen en....de Koning van Tonga en ministers waren er ook. Heel speciaal en ze deden ook aan het buffet mee.
Het spijt me dat ik zo weinig kan schrijven, maar op Fiji zal het beter gaan met een telefoon kaart.
Alle HJC leden de hartelijke groeten van Henny en Tjerk, s/y Selene, Tonga
Mei 2019
Henny en Tjerk hebben besloten om voorlopig te stoppen, met hun blog verhalen omdat hier in deze gebieden heel moeilijk of geen WiFi te vinden is en de laptop stuk is gegaan. En als dat lukt wordt het niet verzonden. 

Henny:  "We zijn half mei in Bora Bora. Vervolgens vertrekken we naar Suwarro ongeveer 700mijl varen. Daarna richting Tonga waar we weer een tijdje van de eilanden gaan genieten. We zijn met een leuke ploeg zeilers en zijn happy."
Na alle gezondheids moeilijkheden van Tjerk in 2018, hebben we de draad weer opgepakt en kunnen we onze droom een wereld reis met de WorldARC vervolgen. Met een Boeing 777 Dreamliner vliegen we in 24 uur naar Papeete, Tahiti waar onze trouwe Selene op ons wacht. Op Schiphol begeleidde mijn kleindochter ons naar de gate, zij leert voor stewardess. Met vier zware koffers landen we opTahiti en voelde ons weer thuis. Gelijk wordt er door oude bekende zeilers een party georganiseerd met muziek vlak naast ons schip op de grote steiger, heel leuk maar om 20.00 uur vallen onze ogen dicht en liggen we weer in onze eigen kooi.

In een week waren wij en de Selene vaarklaar. Zelfs het onderwaterschip is schoon gekrapt door een parelduiker! De antifouling laten we er later opzetten. De aansluiting van onze nieuwe zeilers groep is op 30 april. Deze zeilers komen weer uit verschillende landen. Wij zijn weer de enige Nederlanders. Wij doden de tijd met ankeren, luieren, zwemmen en wat kleine klusjes een heerlijk leven.
Om weer met de WARC mee te doen volgt een strenge keuring van de Selene. Gelukkig is alles oke. De kennismaking tijdens een feestje is hartverwarmend en we krijgen veel uitnodigingen. Met een nieuwe WARC vlag en 2 T-shirts voor '19-20' zijn we klaar om te vertrekken op 3 mei. We vertrokken als eerste boot. We waren niet meer te houden: varen en wegwezen.
Het is vrij cruising en gaat ieder schip doen waar het zin in heeft. Als alle schepen maar op 16 mei voor de Marina op Bora Bora liggen. Wij hebben genoten van het ankeren, snorkelen, de ontspanning en de Tahiti Pearl Race om Raratea een van de tussen liggende 3 eilanden. Naar Raratea was het 100 mijl varen en daar vandaan nog 20 mijl naar het laatste French Polinesia eiland Bora Bora.
Vandaag liggen we afgemeerd langs een kleine kade waar we al eerder in november '18 waren geweest en kunnen we water vullen, boodschappen doen voor de volgende tocht van 700 mijl naar het eiland Suwarrow en komen steeds dichter bij Tonga. 
Zondag 18 mei vertrekt de eerste groep waar wij bij horen. Dat kan in wedstrijd verband als je dat wilt, wij vinden dat leuk en doen dat.
Zo gaan we nu nieuwe avonturen beleven op gebieden waar we nog niet geweest zijn. 
Voor allen de hartelijke groetjes
Henny en Tjerk a/b Selene
 
;
Oudere reisverslagen op hun blog.

ONZE SPONSORS

© 2024 Haarlemsche Jachtclub  Disclaimer - Website: MISD - Ontwerp: Butterfly Grafix